ترجيح مي دهم شعر خواب را آشفته كندتا بيدار را خواب

ترجيح مي دهم


شعر خواب را آشفته كند

تا بيدار را خواب

*********

بيا متل ساقه نخل باشيم

با هم و در يك جهت

نه مثل شاخ و برگش

كه هر كدام به يك طرف

*************

از كدامين گدار مي خواهي گذر كني

در اين بركه بي آب ِ پر از دروغ و دشنه

دست هايمان بايد...

مورچه ها را ديده اي چه مي كنند در عبور از اين لحظه ها

****************

چراغ را روشن مي كنم

زير كوهي از جنازه

خوابيده ام

به همراه

مردم مهربان .

ميهنم

**************

به من دروغ نگو

دل من

عاشق شده اي

گريه مي كني

****************

روز با نوك خورشيد تلنگر مي زند به پنجره شب

با شتاب زخواب بر مي خيزم

هيج از تو باقي نيست

جز سايه اي از يك رويا

كه ان هم با نور خورشيد

كم

كم

محو مي شود